Juste après la fin de la dictature. Merci à Plume de m'avoir rappelé cette chanteuse, Maria Farantouri.
Το Γελαστό Παιδί
Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί Είχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί Μον’ να `ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι και μόνον από βόλι Εγγλέζου να `χε πάει κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή θα `ταν τιμή μου που `χασα το γελαστό παιδί Βασιλικιά μου αγάπη μ’ αγάπη θα στο λέω για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ δόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί
L'enfant souriant
C'était un matin d'Août où rougeoie l'aube je sortis prendre l'air sur la terre fleurie je vis une fille pleurer à fendre l'âme Mon cœur se brisa, l'enfant souriant avait péri
Il avait bravoure et courage et je pleurerai éternellement son pas sautillant, son rire, sa douceur maudite soit l'heure, l'instant fatal nos ennemis ont tué l'enfant souriant
Si seulement il avait été tué à côté du chef et si seulement l'avait emporté un fusilier anglais ou une grève de la faim en prison J'aurais perdu avec dignité l'enfant souriant
Mon précieux amour, avec amour je te le dirai toujours pour ce que tu as fait je te pleurerai éternellement parce que tu aurais anéanti tous nos ennemis gloire et honneur à l'inoubliable garçon souriant.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire